* ini cerita fiksyen. sebarang persamaan adalah kebetulan semata.
surat terbuka untuk rakan sekerja.
awak, saya suka jadi kawan awak dekat pejabat ni.
kenapa? la...takkanlah awak tak tahu?
saya suka tau bila saya kene layan call, awak buat-buat call drop. lepas tu bila awak nampak queue pelanggan tinggi, awak buat slow-slow booking tiket dekat online system. sambil-sambil tu awak chat dengan Facebook. konon-konon nampak macam awak tengah ambil detial pelanggan yang buat booking on the phone.
saya tau. sebab itulah saya suka :).
saya kagum dengan awak, waktu kerja boleh lagi luangkan masa untuk melukis. cantik lukisan awak, sekalipun guna mouse sahaja. alau saya, memang tak mampu.
walaupun saya suka kerja dengan awak, kadang-kadang saya cemburu. saya tak tahu pula bos beri pelepasan pada awak untuk layari internet sehingga menganggu KPI. untung betul kan awak? KPI awak jatuh, orang lain terpaksa berganding tenaga untuk pastikan tak ada komplen, awak pula boleh goyang kaki. seronok betul.
tapi yang saya pelik, kenapa dalam 300 pekerja saikkol ni, awak seorang sahaja yang dibayar untuk melayari facebook, update blog, guna tweeter dan jenguk tumblr?
:)
No comments:
Post a Comment